Jos Cozijnsen: "Plafonds soepeler dan de Europese, maar CO2-prijs is meer dan het dubbele"
Volgend jaar december moet in Parijs een nieuw mondiaal klimaatakkoord gesloten worden. Veel hangt voor de EU en de VS af van de vraag of China een CO2-verplichting op zich neemt. De stemming is optimistisch, omdat China van plan is aan te geven wanneer zijn emissies een piek gaan bereiken. Positief is dat het land grote stappen zet naar een nationaal CO2-emissiehandelssysteem. Dit zou betekenen dat met de EU concurrerende Chinese industrie ook onder een CO2-plafond valt. Bij het ontwikkelen van CO2-handel gaat China, zo blijkt uit een analyse van de lopende pilots, voorzichtig te werk, lerend van de EU.
““China heeft een duidelijk eigenbelang bij CO2-emissieplafonds””
China wil CO2-reductie
Het doel van het Chinese dertiende vijfjarenplan (2016-2020) is een reductie van de CO2-emissie. Het kiest voor een doel van 40-45% per eenheid Bruto Nationaal Product ten opzichte van 2005 in 2020. Dat betekent dat China de CO2-intensiteit van de economie wil afbouwen: dus per verdiende dollar 40% minder CO2 dan in 2005. Voor 2020 wil men een nationaal CO2-emissiehandelssysteem invoeren. China heeft een duidelijk eigenbelang bij CO2-emissieplafonds. De economische groei maakt energie en grondstoffen schaars. Daarom wil men efficiency en recycling stimuleren. De grote steden willen in verband met de luchtkwaliteit de kolenemissies terugdringen.
Emissiehandelspilots China; bron: The Climate Institute
Zeven emissiehandel-pilots
In zeven provincies en steden lopen daarom sinds vorig jaar pilots voor CO2-handel tot 2016. De pilots omvatten 35-50% van de uitstoot van het gebied, in totaal meer dan 1,5 miljard ton CO2-emissies en bijna 10% van de nationale emissies. De nationale CO2-doelstelling heeft betrekking op de CO2-intensiteit van de economie, dus kunnen de totale emissies toenemen. Echter, de emissiehandel-pilots hebben ook absolute CO2-doelen (maximum aantal CO2-rechten). Het CO2-plafond varieert in de pilots van 15% tot 19% in 2020 ten opzichte van 2010. De allocatie van emissierechten aan de individuele bedrijven is absoluut en gebaseerd op historische emissies. De deelnemers moeten jaarlijks rapporteren en onafhankelijke verificatie is verplicht. Met steun van Noorwegen en de VN hebben autoriteiten boekhoudregels ontwikkeld.
Het invoeren van emissiehandel betekent dat China een groot deel van de economie onder een verplicht CO2-regime stelt. De plafonds zijn weliswaar soepeler dan de Europese, maar de CO2-prijs is meer dan het dubbele. Dit betekent in elk geval dat de gang naar een internationaal ‘level playing field' voor bedrijven is ingezet. Daarmee is een belangrijke horde voor een nieuw mondiaal klimaatakkoord genomen.
Jos Cozijnsen is zelfstandig adviseur emissierechten. Een uitgebreide beschrijving van de Chinese emissiehandel-pilots en de eerste resultaten vindt u op zijn site Emissierechten.nl. Op Twitter is Jos actief onder @timbales.