Jorien de Lege, Greenpeace: "Geld is altijd het centrale thema geweest bij kernenergie"
De Britse regering heeft met het akkoord voor de bouw van kerncentrale Hinkley Point C een financieel monster van Frankenstein gecreëerd. 25 miljard pond voor 6 gigawatt nucleair vermogen, op te brengen door de Britse belastingbetaler. De Franse stroomleverancier EdF krijgt 35 jaar lang een vaste prijs voor de kernstroom van twee keer de huidige kilowattuurprijs. Daarbovenop wordt de inflatie gecorrigeerd; andere extra garanties nemen alle risico's voor EdF weg. In Frankrijk zal de champagne geknald hebben.
Geld is altijd het centrale thema geweest bij kernenergie.
Too cheap to meter! was het motto in de jaren zestig en zeventig. De hele
wereld zou richting welvaart opgestuwd worden dankzij goedkope en betrouwbare
kerncentrales. Overheden subsidieerden zich een slag in de rondte om de droom
waar te maken.
Een halve eeuw later is atoomstroom verrassend genoeg de enige vorm van
energieopwekking die steeds duurder wordt. Het euvel zit hem in de bouw van de derde
generatie reactoren. Deze kosten een godsvermogen, met als absolute topper de
EPR (European Pressurized Reactor) van
de Franse staatsfabrikant Areva. En toch heeft de Britse regering besloten dat
juist twee van deze EPR's gebouwd zullen worden aan hun kant van het kanaal. Kernenergie
is - met de EPR als vlaggenschip - hard op weg om de duurste vorm van
stroomopwekking te worden.
““Oostenrijk en Luxemburg gaan hun beklag doen bij het Europese Hof wegens marktverstoring””
De Europese Commissie besloot onlangs dat de Britse miljardendeal
geen ongeoorloofde staatssteun is. Dat is - zacht gezegd - opmerkelijk. Kernenergie
is met de beste wil van de wereld geen hernieuwbare energie te noemen. Daarom
komt het volgens Europese regels niet in aanmerking voor staatssteun. Barosso
en de zijnen leken hier aanvankelijk ook zo over te denken, maar gaven op de
valreep van hun ambtstermijn toch nog hun zegen. Er zou ‘marktfalen' gecorrigeerd
worden met deze deal. Met andere woorden: kernenergie kan de concurrentie niet
aan.
Het blijkt dat zelfs na Franse champagne toch echt een behoorlijke kater volgt.
Of EDF ooit zijn goudomrande voorwaarden zal opstrijken, is gezien de
omstandigheden zeer onzeker. Niet alleen gaan landen als Oostenrijk en
Luxemburg hun beklag doen bij het Europese Hof wegens marktverstoring
(Duitsland denkt erover om zich aan te sluiten vanwege de gevaren voor de
hernieuwbare industrie), Areva zit zonder kapitaal om de reactoren te bouwen.
Het aandeel is in de afgelopen jaren gedaald van 60 euro naar nog geen 10. Op
de dag dat de kredietbeoordeling naar beneden werd bijgesteld, kelderde de
prijs met 20 procent. Daar komt nog een miljardenclaim bovenop van de Finnen,
die stellen dat alle vertragingen en kostenoverschrijdingen van het EPR-project
in Olkiluoto de schuld van Areva zijn. Niet de beste partner om de Britse
energiemarkt aan over te geven. Wat David Cameron bezielt om zich in dit
hachelijke avontuur met de Franse nucleaire industrie te storten, is mij een
raadsel. Hij subsidieert vooral de Franse staatskas met zijn deal. Is hij toch
pro-Europeser dan hij eruitziet.
We zullen zien of Hinkley C er ooit komt. Het zou niet de eerste keer zijn dat
een nucleair project uitmondt in een nooit in gebruik genomen centrale.
Gelukkig weet het bedrijfsleven daar wel raad mee. Topondernemer Hennie van der
Most is inmiddels de trotse eigenaar van Wunderland Kalkar,
een pretpark gebouwd in en rond de nooit gestarte Kalkar kernreactor in
Duitsland. Hennie, een kleine tip: stuur je Cameron alvast je visitekaartje?
Jorien de Lege is campagneleider klimaat en energie bij Greenpeace