Joris Wijnhoven: 'Ook olie heeft zijn langste tijd gehad'
Zo, de Energiedialoog zit er weer op. EZ is trots en blij dat een paar duizend mensen deelnamen aan de diverse meetings in den lande. Bijna zonder uitzondering the usual suspects, die elkaar sowieso wel treffen, maar het ging veel en vaak over de goede vraag: hoe schakelen we snel over van fossiele op schone energie? Of deze exercitie nu wel of geen half jaar tijdsverlies heeft opgeleverd doet er inmiddels niet meer toe. Het is de hoogste tijd om ons te gaan verheugen op Kamps Energieagenda, die richting moet gaan geven aan ons energiebeleid voor de komende decennia. Het Energierapport, dat in januari uitkwam, was immers niet meer dan een vingeroefening met vele opties. Nu is er geen lieve moedertje meer aan: er moeten keuze gemaakt worden.
De Kamer heeft in elk geval gevraagd om duidelijke keuzes rond het tempo bij het uitzetten van kolencentrales. Dat zou vast flink helpen aan het halen van het 25% CO2-reductiedoel voor 2020, dat de rechter ons oplegde in de Urgendazaak. Het kabinet is bereid de twee jaren negentig centrales te sluiten, maar dat is voor dat doel niet genoeg. Goedkopere alternatieven zijn niet voor handen (of je zou met zijn allen overal 80 km per uur moeten gaan rijden), dus dat zou vast flink helpen. Ook doelen, geld en ruimte voor de uitrol van veel zon en windenergie in 2030 mogen op zijn agenda niet ontbreken.“'Een geloofwaardige Energieagenda moet een perspectief bieden op het afschaffen van de auto met een uitlaat"”
Vergroenen
Minstens zo belangrijk als het vergroenen van onze elektriciteit is het terugdringen van de warmtevraag. Het Energieakkoord heeft daarvoor te weinig aandacht gehad. Kamp zou historie kunnen schrijven als hij een ambitieuze agenda presenteert voor het terugdringen van het gasgebruik in onze woningen, door tussen nu en 2030 gasleidingen te vervangen door een verstandige mix van warmtenetten, helemaal elektrische wijken en ambitieuze isolatieprogramma's. Cruciaal is dat (net als bij wind op zee) door schaalvergroting de kostprijs fiks omlaag gaat. Dat vraagt om overheidsregie.
Ook zit Nederland verlegen om een groene industriepolitiek, die voorlopers steunt en klaplopers straft. De grootverbruikers lopen de kantjes eraf in het naleveren van het Energieakkoord, wat hen geregeld op standjes van Kamp komt te staan. Wie weet waar de getergde bewindsman nog mee op de proppen komt dus.
Perspectief
Een geloofwaardige Energieagenda moet, tot slot, een perspectief bieden op het afschaffen van de auto met een uitlaat. Ook olie heeft zijn langste tijd gehad. Elektrisch verkeer moet rap de norm worden. Ook moet mobiliteit, inclusief vliegen een reële (lees: hogere) prijs krijgen.
Net terug van vakantie (met de trein, echt waar) heb ik nog een roze bril op en wil ik even aannemen dat Kamp en de zijnen met een ambitieuze Energieagenda komen. Dan zou de Kamer er goed aan doen om niet de gebruikelijk politieke strijdbijl op te pakken, maar even wat verder te kijken dan de neus lang is. Bij de huidige opiniepeilingen zijn er niet minder dan vijf partijen nodig om een regering te vormen, gesteld dat niemand serieus trek heeft in een nieuw avontuur met de PVV. In dat geval is het gezamenlijk werken aan een energieagenda die perspectief biedt op het halen van de klimaatdoelen, zoals we die in Parijs afspreken, een mooie vingeroefening voor de toekomstige samenwerking die dus sowieso voor veel partijen in het verschiet ligt. Dus: kijken wat nodig en verstandig is en niet waar eventueel wat politieke vliegen af te vangen zijn. Saai? Best wel. Maar hard nodig.
Joris Wijnhoven is campagneleider bij Greenpeace