Lector
Aardwetenschappen Bart Verheggen: "Geen trendbreuk"
Sinds 1998 zijn temperaturen aan het oppervlak minder gestegen dan tussen 1970 en 1998. Volgens Bart Verheggen, Lector Aardwetenschappen aan het Amsterdam University College en een fervent blogger, is er echter geen trendbreuk en zal dit proces zich na verloop van tijd weer omkeren. Klimaatwetenschappelijk onderzoek richt zich op de rol van het arctisch gebied en de diepzee in het vinden van een verklaring.
"Wie de puzzelstukjes naast elkaar legt, ziet weinig tegenstelling tussen de laatste vijftien jaar en de kwart eeuw daarvoor: de opwarming van de aarde gaat gewoon door", zegt Verheggen.
Verheggen is zes jaar geleden een Engels en Nederlands klimaatblog begonnen. "Met mijn blog probeer ik te laten zien wat in de wetenschap relatief eenduidig is, maar waaraan in het publieke debat wordt getwijfeld, mede omdat klimaatsceptici vaak een podium krijgen. Die maken vaak gebruik van drogredeneringen, feitelijke onjuistheden of sjoemelen met perspectief door 1998 als ijkpunt te nemen. Niets is zo saai als een wetenschapper die de conclusies van collega's bevestigt en slechts op details nuances plaatst. Maar klimaatsceptici gaan vaak tegen breed gedragen wetenschappelijke inzichten in", zegt Verheggen.
Puzzelstukjes
De datasets die op grond van meetgegevens door verschillende instituten zijn verzameld, laten zien dat klimaatverandering de laatste vijftien jaar iets minder hard gaat. De afvlakkende stijging is volgens Verheggen echter bedrieglijk. Hij legt de puzzelstukjes voor klimaatverandering maar eens naast elkaar: Arctische amplificatie (het gegeven dat de polen sneller opwarmen dan de rest van de wereld), de effecten van El Niño/La Niña (warmere en koelere oceaanfasen), de invloed van de zon en die van de vulkanen en de energieopname door oceanen.
““Ruim negentig procent van alle extra energie gaat in oceanen zitten””
"Het Arctische gebied is voor een groot deel een blinde vlek qua meetgegevens", verduidelijkt hij. "Nu hebben de onderzoekers Cowtan en Way die gegevens gekoppeld aan satellietgegevens. Als je de meer dan gemiddelde stijging van temperaturen in het Noordpoolgebied in de observaties meeneemt, dan is de ‘pauze' meteen een stuk minder vlak. Ook het fenomeen El Niño/La Niña speelt een rol in de ‘pauze', evenals de minder actieve rol van de zon en meer uitbarstingen van vulkanen die het broeikaseffect deels - maar tijdelijk - maskeren. Voeg je die stukjes bij elkaar, dan is er van een trendbreuk geen sprake en gaat de opwarming gewoon door."
Oceanen
De grote vraag is dan waar die toegenomen energie binnen
het klimaatsysteem naartoe gaat. Vrijwel elke klimaatwetenschapper is ervan
overtuigd dat oceanen
een cruciale rol in klimaatverandering spelen.
"Ruim negentig procent van alle extra energie gaat in oceanen zitten", legt
Verheggen uit. "Op dit moment slaan oceanen relatief veel warmte in diepzeeën
op, met name in de Stille Oceaan, al zijn er ook tekenen dat de Atlantische
oceaan een belangrijke rol speelt. Na verloop van tijd zal dat proces weer omkeren.
Is de ‘pauze' toeval of zal extra CO2 voor een ander evenwicht
zorgen? Een ding is zeker: het mondiale klimaat zal niet afkoelen zolang de concentratie
aan broeikasgassen stijgt. Dat gaat tegen basale natuurkundige processen in."
